Toen ik alleen nog hobo speelde in orkesten en niet ervoor stond, had ik een spelletje: proberen te raden waarvoor de dirigent afslaat. Ik was erg bezig met het orkest als geheel, dit zette me aan het denken of ik niet dirigent zou moeten worden. Eigenlijk was dit een jeugddroom: toen ik klein was en naar de harmonie luisterde waar mijn vader voorstond, dacht ik ook al: dat wil ik ook!
Ik heb op een gegeven moment maar de stoute schoenen aangetrokken en ben op Jan Schut afgestapt. Ik ging bij hem langs om te kijken wat mijn mogelijkheden waren om dirigent te worden, en toen ik weer naar huis ging, had ik mijn eerste dirigeerles gehad. Het kan soms snel gaan…
Nu, na vijf jaar hard werken aan eerst de Schumann Akademie, daarna het Conservatorium van Amsterdam, ben ik dan ook heel trots een droom verwezenlijkt te hebben.